Een onverwachte gebeurtenis tijdens de televised toespraak
Op woensdagavond hield Donald Trump een live-uitzending voor de natie, terwijl er volop speculaties gaande waren over een mogelijk aankondiging met betrekking tot Venezuela. In plaats daarvan richtte hij zich op het verdedigen van zijn binnenlandse beleidsresultaten, omdat peilingen aangeven dat de Amerikanen niet tevreden zijn over de economie.
De context en verwachtingen voorafgaand aan de speech
De verwachting was dat het een belangrijke toespraak zou worden. Het Witte Huis had twee dagen eerder aangekondigd dat de president ’s avonds een toespraak zou houden aan de natie. Gebruikelijk is dat het tijdstip rond 21.00 uur, wanneer de hoofdperspectieven op televisiezenders de prime-time interrupten, bestemd is voor grote nieuwsgebeurtenissen, meestal met internationale aard.
Geruchten groeiden dat Trump de situatie rondom Venezuela, inclusief mogelijke militaire acties van de Verenigde Staten, zou bespreken. Maar in plaats daarvan koos hij ervoor zijn grote publiek te gebruiken voor wat in wezen een campagne-uitspraak was, snel en met een confronterende toon.
De inhoud en toon van de toespraak
In plaats van een concrete aankondiging, gebruikte Trump de gelegenheid om te spreken over zijn serie successen uit het afgelopen jaar. Het was een uitdrukking van frustratie en boosheid, gekenmerkt door een toon van woede en defensiviteit. Hij plaatste de schuld voor de economische situatie bij zijn voorganger Joe Biden, die volgens hem de economie op de rand van ineenstorting had achtergelaten. Tegelijkertijd beweerde hij dat hij de hoge prijzen aan het verlagen was, en dat dit snel gebeurt.
Vanaf de White House Diplomatic Reception Room stelde Trump dat het land sterker terug is dan ooit tevoren en dat een economisch herstel nabij is. Hij sprak van een ongeziene opleving, hoewel de realiteit zich anders presenteert. De prijzen van brandstof zijn gedaald, maar de algemene kosten van levensonderhoud blijven stijgen, en veel Amerikanen voelen zich niet beter af.
De werkgelegenheidscijfers ondersteunden een ander beeld: de werkloosheid steeg in november naar 4,6%, het hoogste niveau in vijf jaar.
Belangrijkste mededelingen en de publieke perceptie
Het enige opvallende concrete voorstel in zijn speech was de toezegging dat het gouvernement $1.776 zou sturen naar alle dienstleden – een beslissing die volgens Trump slechts ongeveer 30 minuten tevoren was genomen en waarvan de cheques al onderweg waren.
De speech was fascinerend van toon, niet door de inhoud maar door de wijze waarop hij zich presenteerde. Het leek meer op een bundel van zijn successen uit het afgelopen jaar, maar uitgesproken door een man die boos en gefrustreerd was. Hij vroeg zich af waarom zijn peilingen niet beter waren en waarom de economie niet beter leek te presteren. Het was geen directe citaten, maar de onderliggende boodschap was duidelijk.
Voor degenen die zijn onder deze omstandigheden bekijken, is het opvallend dat Trump zich defensief en ongeduldig toonde. Hij leek niet bereid empathie te tonen, zoals hij misschien had kunnen doen door openlijk toe te geven dat het tijd kost voor de Amerikanen zich echt beter te voelen over zijn economische beleid.
De invloed op de achterban en de bredere perceptie
Dit soort uitingen kunnen schadelijk zijn voor zijn steunbasis. Voordien werd hij vaak positief beoordeeld door stemmers die hem beschouwden als een zakenman die weet hoe hij het land moet leiden. Als hij die mensen verliest, bevindt hij zich in grote problemen. Bovendien zijn er tekenen dat ook binnen zijn eigen supporterskring twijfel ontstaat; bijvoorbeeld uit de woorden van Marjorie Taylor Green, een enthousiaste aanhanger die inmiddels van fan is veranderd in tegenstander.
Ten slotte zijn er waarnemers die denken dat Trump wat van zijn stabiliteit begint te verliezen; dat hij wat de uitdrukking van zijn gemoedstoestand betreft, de controle lijkt te verliezen. De enigszins vreemde toon van deze speech wordt door hen zeker aangevoerd als bewijs hiervoor.
