De locatie en de context van de uitdijende nederzettingen
In een dal in de Westelijke Jordaanoever bevindt zich een klein uitvalspunt, omringd door de natuurlijke schoonheid van olijfgaarden en de nabijheid van twee uiteenlopende steden. Aan de ene zijde ligt Shiloh, een stad opgericht door Israëlische kolonisten op bezet terrein en internationaal erkend als illegaal. Aan de andere zijde ligt Turmus’ayya, een Palestijnse nederzetting die de uitvalsbasis van dit controversiële uitpraakpunt in de regio vormt.
Dit uitpost bestaat uit tijdelijke constructies en wordt door Palestijnen beschouwd als een nog grotere inbreuk dan Shiloh, omdat het bedoeld zou zijn om intimidatie te zaaien en land te stelen dat generaties lang onder Palestijns gezag stond.
De bouw van deze nederzettingsgebieden wordt door de oprichter ervan, Amishav Melet, geïnterpreteerd als een vervulling van bijbelse beloften. Hij gelooft dat het hier om de wil van God gaat en onderschrijft geen discussie over de rechtmatigheid ervan.
De opkomst en het groeiproces van de nederzettingen
In de regio zien we een patroon waarbij nieuwe nederzettingen ontstaan uit voorlopers zoals deze uitvalsbasis. Deze structures beginnen klein, maar kunnen uitgroeien tot volledige nederzettingen met woningen, scholen, winkels en infrastructuur. Dit proces wordt gekenmerkt door de eerste constructie van tijdelijke outposts, gevolgd door verdere uitbreiding.
Een zeldzaam moment biedt de mogelijkheid om met Amishav Melet te spreken, een man die bekendstaat in de besloten wereld van Israëlische kolonisten. Hij wordt gezien als provocerend en toegewijd, wat veel zegt over zijn reputatie onder mede-colonisten.
Het karakter en de overtuigingen van Amishav Melet
Melet is 34 jaar, wordt gekenmerkt door een lange, golvende baard, en ogen die voortdurend rondkijken. Hij beweegt zich snel tussen de gebouwen, dieren en drie van zijn zes kinderen, die op de dag van het bezoek aanwezig zijn, vergezeld door zijn vrouw Sarah-Miriam. Volgens zowel Israëlisch als internationaal recht had hij hier niet mogen zijn, maar dat interesseert hem niet. Zijn overtuigingen worden vooral geïnspireerd door de bijbel, die volgens hem het recht geeft om hier te bouwen.
Zijn vastberadenheid wordt versterkt door zijn geloof dat terugkeer naar het land de bestemming is, en dat het volgen van deze goddelijke opdracht essentieel is voor het eigen volk.
De morele en juridische conflicten
Het land dat hij inneemt, behoort echter tot Palestijnse gezinnen in Turmus’ayya, waarvan sommige huizen uitkijken op het uitpost. Verder ligt de realiteit dat internationaal recht niet gebaseerd is op bijbelse teksten, wat een fundamenteel conflict aangeeft. Melet wijst daarbij op de bijbelse wortels van zijn missie en ontkent enige juridische of morele twijfel.
Hij benadrukt dat het verzamelen en bewerken van het land, het zaaien van graan en het planten van bomen deel uitmaakt van een groter verhaal dat volgens hem de wereldherstelsymbool is, een proces dat bijdraagt aan de morele opbouw en spirituele missie.
Het dagelijkse leven en de tegenstellingen
Hij woont in een eenvoudig hutje dat recentelijk waterdicht werd gemaakt. Terwijl hij koffie zet en telefoontjes beantwoordt, herinnert de aanwezigheid van vliegengaas en oude matrassen aan de utilitaire aard van het huisje. De omstandigheden staan in schril contrast met de terugkeer van Palestijnse bewoners, die door de bouw van het uitvalspunt angstig zijn geworden voor geweld en intimidatie.
Melet beweert dat zijn acties gerechtvaardigd zijn, dat de landrechten bij hem horen, en dat eventuele aanvallen of beschuldigingen onzin en overdrijving zijn. Volgens hem is de enige waarheid dat het land van Israël is, en dat er geen ruimte is voor compromis. Zijn houding toont een harde overtuiging die niet wordt gehinderd door internationale wetten of Palestijnse claims.
De reactie van de autoriteiten en de publieke perceptie
Hoewel de Israëlische politie officieel de verantwoordelijkheid heeft om illegale uitplaatsen te voorkomen, lijkt de realiteit in de praktijk anders. Veel kolonisten handhaven zich met impunitie, terwijl Palestijnen worden geïntimideerd en aangevallen. Melet blijft volhouden dat hij geen wet heeft overtreden, dat zijn familie het slachtoffer is en dat elk incident, zoals beschietingen vanuit Turmus’ayya, overdreven wordt.
Hij stelt dat alle Palestijnse tegenstanders slechts twee keuzes hebben: accepteren van Israëlische regels, emigreren naar een andere staat of deelnemen aan een oorlog waarin zij volgens hem onvermijdelijk zullen verliezen.
De onvermijdelijkheid van de terugkeer en de verzetstrijd
Volgens Melet is de terugkeer van het Joodse volk naar het land onvermijdelijk en het enige ware pad. Hij gelooft dat de Arabieren, die hij niet als Palestijnen beschouwt maar als tegenstanders, met terrorisme hebben gekozen, en dat zij de gevolgen daarvan moeten dragen. Hij benadrukt dat Israël over krachtige militaire middelen beschikt en zich niet laat afschrikken door internationale sancties of protesten.
Ondanks dat de Israëlische wetgeving het bouwen van illegale nederzettingen verbiedt, genieten sommige kolonisten de bescherming van een systeem dat weinig tot geen repercussies oplegt. Melet beweert dat hij en zijn familie de echte slachtoffers zijn, en dat incidenten met Palestijnen het gevolg zouden zijn van propaganda en overdrijvingen.
Hij raast dat er slechts één waarheid is: dat het land Israël is, en dat alle vragen die deze claim in twijfel trekken, beledigend en ongepast zijn. Zijn woorden weerspiegelen een onwankelbaar geloof in de onvoorwaardelijkheid van hun rechten en visie op het land, zonder ruimte voor dialoog of onderhandeling.
