Stilte in de moerassen: de opmars van de Birmaanse python
De uitgestrekte wetlands van Florida – voor de meeste van ons bekend van vakantiefoto’s met airboats en alligators langs de straat – worden steeds stiller. Vogels zwijgen, kikkers zijn verdwenen. Alleen het geritsel van het zeggegras blijft. Waar ooit een kakofonie aan leven was, regeert nu één ongewenste gast: de Birmaanse python.
Deze reusachtige slangen, tot wel vijf meter lang, zijn sinds de jaren ‘90 onbedoeld in het wild terechtgekomen—meestal nadat ze als exotisch huisdier werden weggedaan. Serieus, sommige Floridianen spoelden ze gewoon door het toilet! Vandaar hun bijnaam: “wc-slangen”. Inmiddels schat men dat er meer dan een miljoen rondkruipen in de Everglades. Zonder natuurlijke vijanden hebben zij het ecosysteem grondig overhoop gehaald. Ze eten werkelijk alles: van opossums tot jonge alligators en lokaal is de fauna even zeldzaam als een parkeerplek in de Jordaan tijdens Koningsdag.
Pythonjacht als bijbaan: zo werkt het in Florida
Donna Kalil is één van de officiële pythonjagers van de staat. Elke nacht rijdt ze—geheel in Florida-stijl—met haar aangepaste pick-up en felle zaklamp over zanderige wegen, op jacht naar deze superroofdieren. Meer dan 700 slangen zijn inmiddels door haar handen gegaan. Praten over het doden doet ze liever niet, het hoort gewoon bij het werk.
Florida zet serieus in op deze ‘slangenbuitenwacht’. Voor elke gevangen python kun je als jager tot $175 ontvangen, met extra’s voor gevonden eiernesten. En ieder jaar is er de publiekswedstrijd Python Challenge—een laagdrempelige competitie met een hoofdprijs van $10.000 voor wie er het meeste weet te vangen.
Een gevecht dat de wetenschap verliest
Aan inzet geen gebrek, maar veel uithaald is er niet: sinds 2005 zijn er slechts zo’n 12 duizend pythons gevangen. Dat is, helaas, maar een fractie van de totale populatie. Biologen zoals Brandon Welty proberen met zenders, drones en speurhonden grip te krijgen op de verspreiding—maar de dichte begroeiing maakt de slangen haast onzichtbaar. Zelfs hormonale lokstoffen leveren amper resultaat.
Wat het extra spannend maakt: pythons gebruiken de waterkanalen als “natuurlijke snelwegen”. Dankzij hun bizarre spijsverteringsstelsel kunnen ze enorme prooien opvreten en daarna wekenlang verdwijnen—niets voor mensen met een zwak voor verrassingen.
Een nieuw gezicht in de strijd
Rosie Moore, geowetenschapper en bekend van Insta, sluit zich sinds kort aan bij de anti-python missie. Denk: sportieve look, luxe auto—ze pakt het net even anders aan. “Ik vind deze dieren fascinerend, maar ze horen hier gewoon niet thuis,” zegt ze. Rosie laat via haar kanalen zien hoeveel schade de indringers veroorzaken en bouwt mee aan onderzoek naar hun effect op de natuur. Volgens haar is het nu te laat voor uitroeien, maar indammen kan nog wel.
Tot slot: Kalil waarschuwt voor een volgende invasie. “Heb je ooit van de tegu gehoord?”—een Zuid-Amerikaanse hagedis die alligator- en vogeleieren eet. Het kan altijd erger, blijkbaar.
Wat kunnen we leren van Florida?
- Zorg altijd dat je weet wat je in huis haalt – ook een huisdier
- Volg lokale overheden bij het opsporen van exoten – of neem zelf deel
- Denk twee keer na voordat je iets “zeldzaams” loslaat in de natuur
- Check de site van NVWA voor Nederlandse exotenwaarschuwingen
Het lijkt soms een typisch Amerikaans probleem, maar ook bij ons duiken er steeds meer exotische dieren op in de natuurparken van de Veluwe of het Groene Hart. Houd je ogen open—en wie weet, kun je lokaal wel met een python-premie instappen.
