De miljardair en leidinggevende van SpaceX en Tesla ziet de kolonisatie van een nieuwe locatie als hét plan B voor de mensheid. Waar ligt deze plek en met welke uitdagingen krijgen we te maken?
Breed verspreide geopolitieke spanningen, nucleaire dreiging en groeiende onzekerheid — het klinkt bijna als een film uit het verleden, maar het is nu realiteit. Elon Musk, nog steeds de rijkste persoon ter wereld in 2025 en CEO van SpaceX, blijft niet stilzitten. Hij schuift een van zijn meest spraakmakende plannen opnieuw naar voren: de kolonisatie van Mars als ultieme reddingsboei voor de mens, mocht het ooit echt tot een Derde Wereldoorlog komen.
De roem van Musk beperkt zich allang niet meer tot raketten en technologische gadgets. Zijn echte ambitie? Een volledig zelfvoorzienende stad op Mars — een plek die geen hulp van de aarde nodig heeft om te overleven, zelfs als we hier alles kwijt zouden raken aan een nucleaire ramp, ecologische ineenstorting, of simpelweg aan het ouder wordende zonlicht dat onze planeet blijft plagen.
Tijdens een recent gesprek op SXSW hield Musk zich niet in. “Als er een derde wereldoorlog uitbreekt, willen we zorgen dat het zaad van de menselijke beschaving elders bewaard blijft. Zodat we ooit het licht weer kunnen aansteken.” En waar moet dat gebeuren? Zijn antwoord is heel direct: op Mars.
Met Starship naar Mars — het plan B van de mensheid
Het hart van dit plan is de Starship van SpaceX. Een herbruikbare superraket, volgens Musk de sterkste die ooit gebouwd is. Inmiddels zijn er acht testrondes geweest — waarvan twee dit jaar, in 2025. Niet alles verliep vlekkeloos — bij een van de laatste tests legde de bovenste trap het af. Toch houdt Musk vol: een eerste onbemande landing op Mars zou al in 2026 kunnen, met de eerste mensen uiterlijk in 2030. Veel experts trekken een wenkbrauw op bij zo’n optimisme, maar onmogelijk is het allang niet meer.
De eerste missies moeten vooral Optimus-humanoïdes — robots van Tesla — afleveren, zodat de basis set-up alvast begint. Het gunstigste moment? Eind 2026, als de aarde en Mars relatief dicht bij elkaar staan. Hierdoor wordt de reis goedkoper én een stuk korter — ik kan me voorstellen dat zelfs de nuchtere Rotterdammer hoop krijgt bij zulke cijfers.
Een zelfvoorzienende stad — ver weg van de oorlog
Voor Musk is een vlag planten totaal niet genoeg. Geen wetenschapsbasis of laboratorium, maar een echte zelfvoorzienende Martiaanse stad. Dat betekent: als de bevoorrading van de aarde stopt — bijvoorbeeld door oorlog of een wereldwijde crash — blijft de stad draaien. Alleen dan spreken we over een echte multiplanetaire samenleving, los van alles op aarde. Dat idee — civilisatie garanderen, waar de aarde ook heen gaat — overtuigt inmiddels zelfs kritische technici bij ASML.
Er zijn flinke obstakels: technische uitdagingen, biologische risico’s en astronomische kosten maken het nu vooral een toekomstdroom. Toch, als je kijkt naar wat SpaceX in vijftien jaar gepresteerd heeft, sluit ik niets meer uit.
Musk benadrukt dat het geen sciencefiction is: “De aarde zal ooit verbranden”, zegt hij onomwonden. Door een ramp — of door het simpele feit dat de zon over miljoenen jaren ons klimaat onmogelijk zal maken. Is dat dramatisch? Ja. Maar als je kijkt naar zijn trackrecord, begin ik hem bijna te geloven.
Terwijl politici debatteren over kleine digitale belastingregeltjes, denkt Musk verder. Volgens hem is er nu één plek die alles kan overleven: Mars. De enige echte back-up voor onze beschaving. Wie van jullie heeft de OV-chipkaart opgeladen voor een enkeltje rood zand?
