Een politieke voorstelling vol herkenbare patronen
Op de eerste dag van de oprichtingsconferentie van een nieuwe linkse partij aan de oevers van de Mersey, was het duidelijk dat oude gewoonten niet snel zullen verdwijnen. Wie wilde gokken met het linkse lexicon, zou bij het afsluiten van de bijeenkomst waarschijnlijk alle standaardclichés hebben afgevinkt. Er werden beschuldigingen van hekserij gedaan, sabotage en intimidatie werden geconstateerd, en anonieme, niet door gekozen bureaucraten werden publiekelijk betwijfeld. Een opvallend incident was de reporter van een rechtse krant die buiten de conferentie moest blijven omdat een onbekend en onherstelbaar probleem met zijn accreditatie hem de toegang verhinderde.
Het evenement, dat zichzelf presenteerde als de nieuwe face van links, liet echter zien dat de aandacht voor verouderde strategieën nog altijd aanwezig is. Een lange rij flyersdragers van diverse linkse organisaties stond iedereen op te wachten. De verslaggever ontving literatuur van onder andere de Revolutionaire Communistische Groep, de Sociaal-Politieke Partij, de Democratische Socialisten, de Spartacisten en de Morning Star.
Inherente spanningen binnen de verschillende groeperingen
Deze veelzijdigheid leidde tot enkele verwachte meningsverschillen. Op een gegeven moment scheidden de Democratische Socialisten zich af van de meer formele structuur van de partij, omdat ze zich hadden aangesloten bij de supporters van Zarah Sultana, maar korte tijd later weer afstand namen van haar groep. Ze riepen op om de oprichtingsgrondwet en het politieke manifest te verwerpen, die ze de dag daarvoor probeerden te amenderen, en draaiden vervolgens weer om en moedigden de leden aan in te stemmen.
Waarom breng ik dit alles ter sprake? Omdat de analyse van de partij over haar eigen bestaan op zichzelf plausibel lijkt. Er is ruimte voor een nieuwe linkse kracht die de Labourpartij bij de komende verkiezingen ernstige schade kan toebrengen. Het is echter twijfelachtig of deze kracht de partij ‘Your Party’ zal worden, gezien de spanningen die nu zichtbaar zijn. Zowel Zarah Sultana als Jeremy Corbyn werden door haar supporters tijdens het weekend bijzonder verdacht gemaakt, vooral toen Sultana haar tegenstanders uit de partij probeerde terug te dringen en haar eigen conferentie boycot vanwege de uitzettingen kort voor het evenement.
De relatie tussen leiders en de toekomst van de partij
De parlementslid voor Coventry South bevestigde dat zij en Corbyn vrienden waren, met de woorden: “Jeremy kwam naar mijn bruiloft.” Corbyn hield zich echter minder voorzichtig. Toen hem werd gevraagd naar hun relatie, antwoordde hij kort en krachtig: “Wij zijn collega’s.”
De partij staat op het punt om niet een nieuwe leider te kiezen, maar een leiderschapscommissie te installeren. Deze wordt geleid door een lid uit de gelederen en beschikt over vier zetels voor Kamerleden en raadsleden. Het doel is om de invloed van de basis te vergroten op beleidsvorming en strategische beslissingen. Er bestaat echter ook de kans dat deze nieuwe structuur slechts een ander forum wordt voor verdere interne conflicten.
De risico’s van de nieuwe leiderschapsstructuur
Als een kamelenhond een paard is dat door een commissie is ontworpen, kan deze ‘pionierende’ leiderschapsstructuur uiteindelijk niemand tevredenstellen en iedereen boos maken. Het belang van deze ontwikkeling wordt versterkt doordat de ‘moderne linker’ al een nieuwe speler op het veld heeft: de Green Party, bekend om zijn strakke communicatie en meer collegiale aanpak.
De toekomst en de politieke kaart
Veel leden in Liverpool prezen Zack Polanski, en zowel senior figuren als supporters staan open voor het verkennen van verkiezingspacten op districtsniveau. Het lijkt erop dat de toekomst van ‘Your Party’ mogelijk ligt in een breed vooruitstrevend blok dat zich in de lange termijn kan ontwikkelen.
Hoe de vieringen rondom Sir Keir Starmer ook zijn, twijfelen sommige leden eraan of ze Nigel Farage daadwerkelijk naar Downing Street willen zien gaan om de Labour te bekritiseren. Misschien wel, misschien niet. Interne partijtwisten blijven moeilijk te vermijden binnen de linkse flank, en net als tijdens de Liverpool-conferentie bewijst de partij des soms dat oude gewoonten moeilijk te veranderen zijn.
