Een tragedie die de gemeenschap raakt
De schok van een gewelddaad met geweren snijdt diep in de geest van een gemeenschap. In Providence, Rhode Island, is recentelijk een schietpartij op de Universiteit van Brown gebeurd, waarbij twee studenten het leven verloren en acht anderen ernstig gewond zijn geraakt. Dit geweld voelt niet alleen bijzonder ingrijpend, maar ook absoluut onverenigbaar met de sfeer van een plek die wordt gedomineerd door nadenken en kennis.
De sfeer van hoop en optimisme in Providence
Op de meeste dagen straalt de wijk rondom de universiteit een stil optimisme uit, alsof men zich verzet tegen de negatieve tendens die de samenleving vaak lijkt te domineren. Een kleurrlijk muurschilderij aan Hope Street in Providence bevat de woorden: “De meesten van ons leven van hoop.” Het is een illustratie van de veerkracht die de gemeenschap kenmerkt, zelfs na de tragedie.
De nabijheid van de Universiteit van Brown geeft de wijk vaak een gevoel van openheid, zowel architectonisch, intellectueel als emotioneel. Hier en daar worden scenario’s voor een ‘beschermde plek’-situatie doorgesproken, zoals gebruikelijk is bij universiteiten. Toch zijn bewoners niet gewend om voortdurend achter gesloten deuren te leven vanwege dreiging.
De context van geweld en wapenwetgeving
Rhode Island, de kleinste staat van de Verenigde Staten, telt relatief weinig vuurwapengerelateerde overlijdens. In 2024 vonden er geen massale schietpartijen plaats, en eerder dit jaar werd het verbod op de verkoop en fabricage van militaire speelautomaten en semi-automatische wapens ingevoerd. Toch bleef de wetgeving beperkt, omdat de reeds in bezit zijnde wapens niet werden gereguleerd.
Zelfs in een progressieve staat als Rhode Island blijft het aanpakken van het Amerikaanse wapenprobleem een complexe uitdaging. Het fundamentele recht op het dragen van geweren, zoals vastgelegd in de grondwet, blijft prevaleren boven de meest elementaire mensenrechten, waaronder het recht op leven.
Gemeenschapswaarde en vertrouwen
Providence is een universiteitsstad met smalle straatjes, bouwwerken van baksteen en klimplant, waar huizen met veranda’s uitnodigen tot lang durende gesprekken. Op dit moment worden die gesprekken zacht gevoerd, maar in principe gelooft men in de kracht van vertrouwen en in de mogelijkheid om uit de somberheid te komen. Het is een gemeenschap die niet naïef is, maar ervan uitgaat dat veiligheid mogelijk is als er vertrouwen bestaat.
De kracht van hoop in moeilijke tijden
De historische straat langs de oostkant van de stad en het nabijgelegen college getuigen van een eenvoudige geloofsartikelen: veel inwoners blijven leven van hoop. Als er ergens een manier is om uit de wanhoop te komen, dan is het hier, in een plek waar zelfs na het grootste trauma de kracht van optimisme blijft bestaan.
