Herdenking en gemeenschap in de nasleep van de brandenjaren
Bijna een jaar is verstreken sinds de grote bosbranden in Los Angeles, waarbij tientallen mensen omkwamen en duizenden huizen werden verwoest. Elk jaar wordt in Pacific Palisades de traditie van het aansteken van de kerstboom in het dorp voortgezet. De lokale gemeenschap verzamelt zich dan onder het versoepelde winterlicht, drinkend aan hete chocolade en glühwein terwijl kinderen op het podium kersthymns zingen. Het aftellen naar de verlichting door de kerstman, begeleid door het kunstmatige sneeuwkanon dat de straat bedekt, markeert de festiviteiten.
Dit jaar symboliseert de gebeurtenis echter meer dan alleen een feest, het is een mijlpaal voor een gemeenschap die is samengekomen door trauma. Het is bijna een jaar geleden dat de vuurhaarden door de regio raasden, velen nog steeds met de herinnering aan de verwoesting en het verlies.
Persoonlijke verhalen en de impact op de gemeenschap
Verschillende inwoners herinneren zich de nasleep en de strijd om hun leven weer op te bouwen. Carolyn en Rob Owens wonen al 49 jaar in de Palisades. Carolyn deelt dat elke keer dat ze voor het eerst iets na de ramp onderneemt, het haar erg raakt. “We waren altijd hier met onze kleinkinderen”, zegt ze. Rob voegt toe: “Het is triest. Maar ik heb het gevoel dat er aan het eind van de tunnel licht is, al is dat nog ver weg.”
Hun woning, net als vele andere, heeft de brand overleefd, maar op dezelfde straat zijn veel huizen volledig verwoest. “Het is eenzaam, er zijn kleine groepen mensen, maar het is niet hetzelfde”, vertelt Rob. De meeste gebouwen en winkels in de buurt blijven gesloten en het geluid van vrachtwagens die bouwmaterialen vervoeren, is aanhoudend.
Buiten elk huis dat niet meer bestaat, hangt een bord dat aangeeft dat de opruiming van puin is afgerond. Meer dan 20.000 bewoners leven nog steeds in tijdelijke huisvesting. Het heropbouwen verloopt traag en, met de verzekeringsgelden die opdrogen, is het voor veel mensen niet snel genoeg klaar.
Frustratie over de traagheid van het herstelproces
In januari, terwijl de branden nog brandden, reed een inwoonster van Pacific Palisades met haar team door de wijk toen ze de gouverneur van Californië, Gavin Newsom, zag lopen. Rachel Darvish, een advocaat en moeder, sprong uit de auto en benaderde de gouverneur. Hun interactie ging viral omdat ze hem vroeg wat hij zou doen om te helpen. Fast forward bijna een jaar, nu staat Rachel opnieuw op de plek van dat gesprek.
Ze vertelt: “Toen we op 8 januari de gouverneur hier tegenkwamen, was dat waarschijnlijk een van de weinige momenten dat ik kon zeggen dat ik wist waar mijn gouverneur was. Heb ik daarna nog met hem gesproken? Nee. Hij is presidentkandidaat.”
Vraag ik of ze gefrustreerd is over de snelheid van de wederopbouw, antwoordt ze: “Hoe zou je niet gefrustreerd zijn over de snelheid of het gebrek daaraan? Kijk rond. Dit is waar we mee te maken hebben. We krijgen niet snel vergunningen, de bouw staat stil. Het is bureaucratie en politiek.”
Een hoop problemen belemmeren de voortgang: importtarieven die in de war schoppen met de kosten van bouwmaterialen, tekorten aan arbeidskrachten door het massale uitzettingsbeleid van Trump, en belemmeringen door regelgeving. Deze beleidskeuzes kwamen op het slechtst mogelijke moment, terwijl de gemeenschap probeert te herstellen en haar saamhorigheid terug te vinden.
