De situatie rondom de gijzelneming en de belofte van de moeder
De terugkeer van het stoffelijk overschot van Ran “Rani” Gvili vormt de laatste obstakel voordat fase twee van het vredesplan tussen Hamas en Israël kan beginnen. Hamas verklaart echter niet te weten waar zijn resten zich bevinden. Sinds de andere gijzelaars zijn teruggekeerd—zowel levend als overleden—blijft de afbeelding van een jonge politieagent, telkens in uniform of op zijn motorfiets, prominent zichtbaar in Israël, omringd door de nationale vlag en de gele lint die symbool staat voor solidariteit.
De betekenis van Rani in de context van de gijzelingsactie
Rani Gvili was een jonge politieman, 24 jaar oud op 7 oktober, die nog steeds ergens in Gaza zou zijn. Zijn ouders, Talik en Itzik Gvili, vertellen dat bijna iedereen hem kent omdat hij de laatste gijzelaar is. “Hij kwam om Israël te redden, en daarom moet Israël hem redden,” zeggen ze vanuit hun huis in Meitar.
Voor de voortgang naar de volgende fase is het essentieel dat het lichaam van Rani wordt teruggebracht. Hamas beweert echter niet te weten waar het ligt, omdat het intensieve bombardementen door Israël het traceren van zijn vroeger gevangen genomen personen bemoeilijkt, samen met de moeilijkheden veroorzaakt door recente stormen.
De zoektocht en de recente obstakels
Beelden uit begin december tonen een zoektocht onder begeleiding van het Rode Kruis door een landschap van puin en vernieling, wat de complexiteit van de situatie benadrukt. De moeder van Rani, Talik Gvili, uit haar frustratie: “Hamas is een monster. Ze weten precies waar mijn zoon is, en we zullen Hamas uitschakelen als ze ons Rani niet geven.” Ze voegt eraan toe dat de enige troef die Hamas bezit, Rani is, en dat ze nu denken dat ze met die troef kunnen spelen omdat hij uiterst waardevol is.
Vergelijking met eerdere gevallen en de internationale betrokkenheid
Er bestaat een precedent: het lichaam van de 23-jarige IDF-soldaat Hadar Goldin, gedood in Gaza in 2014, werd pas vorige maand na elf jaar teruggegeven aan Israël. Als de lichamen van de slachtoffers de laatste troef van Hamas zijn, verhoogt dat de druk, mede doordat de Amerikaanse president Donald Trump sterk geïnteresseerd is in het succes van het vredesplan.
Benjamin Netanyahu, de Israëlische premier, zei eerder deze maand over de terugkeer van Rani dat hij het zeker wist te bereiken. Op 29 december ontmoet hij de Amerikaanse president Donald Trump voor een bespreking over de volgende fase van het staakt-het-vuren.
De volgende stappen en internationale complicaties
De terugkeer van Rani’s lichaam is de eerste moeilijkheid. Vervolgens zou Hamas ontwapend moeten worden, voorzien in een internationale stabilisatiemacht in Gaza en starten met een Palestijns geleid bestuursysteem. Echter, de weigering van Hamas om meer te doen dan mogelijkerwijs het bewaren of bevriezen van haar wapens, aangevuld door de terughoudende houding van internationale partners, maakt het moeilijk om troepen te sturen. Daarnaast heeft de recente vermeende Israëlische moord op Hamas-commandant Raed Saad, gepleegd vorige zaterdag, de spanningen verder opgedreven. Trump overweegt of deze actie een schending van het staakt-het-vuren vormt.
Israel beschuldigt Hamas van vele schendingen; sinds het ingaan op 10 oktober zijn ongeveer 400 mensen omgekomen, de Rafah-ingang blijft gesloten en hulp voor Gaza is onvoldoende. Israël zegt dat het Saad als vergelding heeft gedood na een aanval door Hamas op IDF-troepen eerder die dag.
De gebeurtenissen rondom Rani en de opschudding op het gebied van de gijzeling
Op de ochtend van 7 oktober was Rani met ziekteverlof vanwege een gebroken schouder, herstel van een motorongeluk. Zijn vader, Itzik, herinnerde zich dat hij hem had gevraagd hoe hij met een gebroken schouder kon werken, maar dat Rani zich niet liet tegenhouden. “Hij is heel sterk, fysiek en mentaal,” zegt hij.
Hij werd geraakt in het been tijdens een vuurgevecht met Hamas buiten Kibboetz Alumim en meegenomen naar Gaza. Lokale inwoners noemen hem de “schild van Alumim” en attribueren hem en zijn team het beschermen van de plaatselijke bevolking tegen slachtoffers, hoewel Alumim niet geheel onverwoest bleef.
De impact voor familie en gemeenschap
Inwoners zoals Sarah-Jane Landsman benadrukken dat het familiegevoel en het zoetste verlangen naar sluiting sterk zijn. “Als je de lichamen niet terugkrijgt, heb je geen afsluiting,” zegt ze. De IDF heeft aan Rani’s ouders laten weten dat ze twijfelen of hij zonder medische hulp zou hebben overleefd. Zijn moeder zegt: “We willen een beetje hoop.” Zijn vader spreekt van een “mirakel” en noemt het “het Hanukkah-mirakel.”
