Het korte leven van Matilda en haar laatste momenten
Op zondag glimlachte de tienjarige Matilda blij naar de camera. Ze toonde haar net aangebrachte face paint en knuffelde een babygeit. Haar gezichtsuitdrukking straalde geluk uit, maar enkele minuten later lag haar leven in gevaar. Matilda was onafscheidelijk van haar jongere zusje Summer en de twee genoten van een Hanukkah-feest samen met hun ouders.
Haar begrafenis op donderdag zal een moeilijk moment zijn voor de joodse gemeenschap in Sydney, die afscheid neemt van het jongste slachtoffer van de aanslag op Bondi. De ouders van Matilda hebben de tijdelijke gedenkplek bezocht, slechts enkele meters verwijderd van de plek waar ze werd neergeschoten.
Met tranen in haar ogen sprak haar vader, Michael, tegen journalisten: “Ik noemde haar Matilda omdat zij onze eerste Australiër was. We komen uit Oekraïne en Matilda was de eerste die in Australië werd geboren. Ik vond dat ‘Matilda’ de meest Australische naam is die er kan bestaan. Hou haar naam in gedachten, herinner haar.”
De familie en de toewijding aan de herinnering van Matilda
Ik ontmoette Lina Chernykh, tante van Matilda, die haar nichtje beschreef als “vriendelijk, vrolijk en met veel vrienden”. Lina had, na het horen van het nieuws over de aanslag, gehoopt dat Matilda niet zou sterven, zelfs als dat betekende dat ze blijvende verwondingen zou oplopen. Ze viel in tranen terwijl ze vertelde dat ze haar in een rolstoel had willen duwen, als dat had betekend dat haar nichtje had overleefd.
Wat haar mening betreft over de daders, zei Lina: “Ik heb medelijden met hen. Ze kunnen nooit liefde hebben gekend — hoe kan iemand die verliefd is, dit doen? Ze zijn slecht.” Ze uitte haar verdriet over de tragedie en benadrukte dat de daders naar haar mening geen liefde kennen.
De impact en de herinnering aan Matilda
Enkele weken geleden was Matilda nog aan het oefenen voor haar dansen tijdens het verjaardagsfeest van haar grootvader. Inmiddels gaat haar familie door met het organiseren van haar begrafenis. Ze ontvangen steunbetuigingen van vreemden over de hele wereld, die willen dat de levensvreugde van Matilda wordt doorgegeven aan anderen.
Lina zegt in stilte dat ze hoopt dat mensen zich zullen herinneren aan Matilda als het lachende meisje dat ze was, niet als het kind dat werd geëxecuteerd. “Herinner haar als een gelukkig kind, een gelukkig persoon… Ik hoop dat mensen wereldwijd hun kinderen liefde geven en geen haat.”
