De uitdaging van Rachel Reeves om steun te winnen voor het belastingbeleid
Rachel Reeves moet volgens baroness Harriet Harman aan de kiezers duidelijk maken waarom het verlengen van de bevriezing van de persoonlijke inkomensgrenzen de rechtvaardigste manier is om de belasting te verhogen. Tijdens een interview op de podcast Electoral Dysfunction benadrukte Harman dat de minister van Financiën haar besluit moet uitleggen als een maatregel die de kosten van levensonderhoud van mensen met lage inkomens beschermt.
In haar begroting op woensdag besliste Reeves om de bevriezing, die door de conservatieven in 2021 was geïntroduceerd en tot 2028 zou duren, met drie jaar te verlengen. Critici zien dit als een ‘sluipende belasting’, die volgens schattingen in 2029-2030 zo’n 8 miljard pond zou genereren doordat ongeveer 1,7 miljoen mensen in een hogere belastingschijf terechtkomen wanneer hun salaris stijgt.
Politieke reacties en de discussie over belastingbeleid
Reeves had eerder aangegeven dat ze de grenzen niet zou bevriezen omdat dat ‘working people zou schaden’, een uitspraak die leidde tot beschuldigingen dat zij het vertrouwen van de kiezers heeft geschonden. Tijdens de verkiezingscampagne was Labour duidelijk geweest over het niet verhogen van de btw, de nationale verzekering of de inkomstenbelasting. Sir Keir Starmer benadrukte dat er geen breuk was met het verkiezingsprogramma, hoewel hij erkende dat mensen gevraagd worden om ‘bij te dragen’ aan het behoud van publieke diensten.
Daarnaast verdedigde Starmer krachtig de beslissing van de regering om de twee-kind aanpak af te schaffen, wat volgens schattingen ongeveer 3 miljard pond kostte tot het einde van de parlementaire termijn. Premier benadrukte dat deze maatregel een ‘moraal falen’ en een ‘economische ramp’ vertegenwoordigt, en hij beschuldigde de conservatieve politiek van het uitvoeren van een ‘mislukte sociale proef’.
De impact van het beleid op kinderpensioenen en sociale ongelijkheid
De premier wees erop dat de hoge niveaus van kinderpensioenen niet alleen cijfers op een spreadsheet zijn, maar concrete gevolgen voor miljoenen kinderen betekenen: zij gaan met honger slapen, lopen achter op school en groeien op met de gedachte dat hun toekomst onbereikbaar is, ondanks dat hun ouders alles correct doen. De belemmering van het aantal kinderen dat in aanmerking komt voor kinderbijslag en het universeel credit wordt door de overheid gezien als een maatregel die de armoede bij kinderen kan verminderen en op termijn kosten kan besparen doordat men afhankelijkheid van uitkeringen wil voorkomen en mensen wil helpen aan werk te komen.
De rol van communicatie en politieke strategie
Volgens Harman moet Reeves momenteel de overtuiging bij de ‘vrouw aan de deur’ uitdragen waarom zij op een bepaalde manier belastingen heeft verhoogd. Ze stelde dat Reeves het vooral goed duidelijk maakte door te zeggen dat haar beleid niet de breuk met het verkiezingsprogramma betekende, omdat dat alleen over de belastingtarieven ging. Harman legde uit dat eerder is geprobeerd de tarieven voor inkomsten- en nationale verzekering te verhogen, maar dat dat werd afgelast om geen breuk met het programma te begaan. Reeves wilde de belastingopbrengst verhogen door de inkomensgrenzen te bevriezen, wat volgens haar zo eerlijk mogelijk gebeurde, met steun voor lage inkomens erin verwerkt.
Harman concludeerde dat het nu belangrijk is om het beleid recht tevaardigen bij het publiek, aangezien de politieke partijen en de markten wel acceptatie tonen, maar dat de minister van Financiën en haar collega’s dit duidelijk moeten maken. Het beleid is volgens haar moeilijk, maar het is de meest rechtvaardige manier geweest omdat het de levensonderhoudskosten beschermt voor mensen met lage inkomens.
