De nasleep van de brand in Wang Fuk Court
Meer dan 30 uur nadat de brand was uitgebroken bij Wang Fuk Court in Hong Kong, bleef het gevoel bestaan dat de situatie nog lang niet onder controle was. Op verschillende momenten gedurende de dag laaiden de vlammen op uit diverse ramen, alsof het vuur nieuwe brandstof had gevonden.
De omgeving en de impact op de gemeenschap
De lucht buiten Wang Fuk Court in het district Tai Po wordt dikker, met rook die in de keel blijft hangen en emoties die toeschouwers onverwacht overvallen. Zeventien van de acht torenflats die dit complex vormen, zijn bijna volledig zwartgeblakerd. Door de overgebleven geraamtes van de ramen is het onmogelijk zich niet voor te stellen welk horror en welke paniek zich binnen hebben afgespeeld, met kreten die onbeantwoord bleven.
Periodiek vallen brokstukken en as uit de gebouwen, terwijl de rook nog steeds in de lucht hangt. De gemeenschap hier is duidelijk getraumatiseerd. Honderden mensen op de omliggende straten kijken met afschuw toe, meestal in een verstomde stilte.
De lucht wordt af en toe doorkliefd door geschreeuw van familieleden die het verdriet horen, vaak nadat ze het nieuws hebben ontvangen dat ze vreesden. Veel van het verdriet blijft echter stil en wordt gedeeld door zachte omhelzingen of troostende gebaren.
Wat de families en overlevenden zeggen
Onder de overlevenden bevindt zich de familie Lam, drie generaties die al vier decennia in het gebouw wonen. Ze zijn hun woning kwijtgeraakt en hebben nog geen contact gehad met de buren.
“De alarmen waren uitgeschakeld vanwege de renovatie van de buitenkant. Daardoor was er geen alarmsignaal om iedereen te waarschuwen. Veel ouderen sliepen die middag nog, dus niemand wist het,” vertelde mevrouw Lam, die haar vader in de brand verloor.
“Toen ze eenmaal beseften dat het vuur alles had verwoest en dat ze niet konden ontsnappen, zaten ze gevangen in hun huizen. Dit is echt een ramp,” voegde ze toe.
Een andere overlevende uitte zijn gevoelens: “Ik voel verdriet en hopeloosheid. Ik weet niet wat ik moet doen. Het is zo’n intens gevoel dat ik het niet eens kan beschrijven. Ik ben zo verdrietig.”
De situatie in Hong Kong en de nasleep
Hong Kong is een van de dichtstbevolkte steden ter wereld, en brandaanslagen in dergelijke gebieden vormen een aanzienlijk dodelijker gevaar. Vanwege de hoge bevolkingsdichtheid worden velen tijdelijk ontheemd. Alleen in dit complex verblijven meer dan 4.500 mensen die dringend opvang nodig hebben.
De overheid heeft een aantal bewoners tijdelijke huisvesting aangeboden, maar de gemeenschap neemt de gaten opvulling door vrijwilligers die voedsel, water, dekens en kleding uitdelen, onder meer aan degenen die in de nabijgelegen winkelgebieden op de vloer slapen.
Een man die op de vloer dicht bij zijn huis wilde slapen, uitte zijn onvrede: hij voelt zich niet gesteund door de overheid. De spanning tussen verdriet en woede wordt hier steeds groter.
Verdenkingen en publieke reacties
Veel mensen wijzen naar het bouwbedrijf dat uitgebreide renovaties uitvoert in het complex. Er zijn zorgen dat de gebruikte materialen, zoals gaas, bamboe steigers en polystyreen, mogelijk de verspreiding van de brand hebben versneld. Drie bouwhoofden zijn al gearresteerd.
Een breed gevoel van wantrouwen tegen de autoriteiten bestaat, wat verder wordt versterkt door de ervaringen van de inwoners. Een vrouw zei: “Het is erg serieus en mensen worden boos op het bouwbedrijf en de bouwmaterialen.”
Veel mensen voelen dat alle betrokken partijen verantwoordelijkheid moeten nemen. Er heerst een onderhuidse spanning en onvrede onder de bevolking.
Langdurige gevolgen en onzekerheid
Iedereen die hierover sprak, droeg een mondkapje, uit angst voor mogelijke aanvallen of vervolging. Vrijwilligers moedigen het gebruik van maskers actief aan. Veel bewoners en vrijwilligers verwijzen naar de rol van het systeem en de verantwoordelijkheden die daarmee gepaard gaan voor wat er is gebeurd.
Deze brand is nu al de ergste ramp in de moderne geschiedenis van Hong Kong, waarbij veel slachtoffers ouderen zijn en velen moeite zullen hebben de schade te herstellen. Zullen er dagen van pijn volgen, net als vele onzekerheden over de toekomst? Dat blijft de vraag.
