De omstandigheden rondom het overlijden
Een meisje van twaalf jaar overleed in januari 2024 na een incident dat verband hield met zelfbeschadiging. Een jury bij het Sheffield Clarencehof oordeelde dat haar overlijden op meerdere niveaus niet adequaat was begeleid. Mia Lucas werd gevonden zonder teken van leven in een kinderpsychiatrische afdeling van het NHS, nadat ze een zeldzame neurologische aandoening had ontwikkeld die niet eerder was vastgesteld.
De zorgvuldig onderzochte rechtbank hoorde dat Mia was aangetroffen op het Becton Centrum, onderdeel van de Sheffield Children’s NHS Foundation Trust. Haar opname daar volgde op haar sectie vanwege een periode waarin ze een ‘acuut psychotisch episode’ doormaakte, na een beoordeling in het Queen’s Medical Centre (QMC) in Nottingham.
Verwaarlozing en tekortkomingen in medische procedures
Volgens de jury was het ontbreken van een lumbaalpunctie vóór haar overdracht naar het Becton Centrum een belangrijke factor die mogelijk bijdroeg aan haar overlijden. Een lumbaalpunctie is een medisch onderzoek waarbij een naald tussen de wervoorraden wordt ingebracht om de oorzaak van symptomen te onderzoeken, bijvoorbeeld of er sprake is van een hersen- of ruggemergeschade.
Daarnaast werd vastgesteld dat er tijdens haar verblijf in het Becton Centrum onvoldoende werd gereageerd op het risico dat Mia zichzelf schade zou berokkenen. Professor Marta Cohen gaf aan dat de oorzaak van haar dood ‘nekcompressie’ was, maar dat dit in feite werd veroorzaakt door ‘acute psychose’. Deze psychose was op haar beurt het gevolg van een aandoening genaamd ‘auto-immuun encefalitis’, een ontsteking van de hersenen die ernstige psychiatrische symptomen kan veroorzaken, maar ook behandelbaar is.
De ontdekking van de diagnose en de emotionele impact
De diagnose van auto-immuun encefalitis werd tijdens het negen dagen durende onderzoek vastgesteld nadat een patholoog nieuwe bevindingen post-mortem discloseerde. Deze onthulling schokte de rechtbank en leidde tot tranen onder familieleden van Mia in de openbare galerij.
Een specialist, kinderneurowetenschapper Mike Taylor, beschreef de aandoening als ‘complex en zeldzaam’. Hij benadrukte dat Mia tijdens haar evaluatie in het QMC weinig verdenking had dat ze deze ziekte had, mede door de ernstige bijwerkingen van de behandeling, waaronder de mogelijkheid van de dood.
Reacties van de familie en de situatie na het overlijden
Mia’s moeder, Chloe Hayes, uitte haar onvrede over de wijze waarop het Becton Centrum haar dochter had begeleid. Volgens haar was er nooit volledige openheid geweest over de pogingen van Mia tot zelfbeschadiging totdat zij overleed. Ze verklaarde dat, indien ze de waarheid had geweten, ze Mia niet had laten verlaten in die instelling. Hayes benadrukte dat Mia nog veel had om voor te leven en dat ze niet helemaal begreep wat ze deed in haar laatste weken.
In haar verklaring legde Hayes uit dat Mia’s uiterlijke gedrag in de laatste weken zichtbaar werd, terwijl ze daarvoor een levendig en liefdevol meisje was, dat van het leven en haar familie hield. Ze wilde dat haar dochter werd herinnerd als een ‘gelukkig, vriendelijk en vreedzaam meisje met veel om voor te leven’.
Hulp en steun voor betrokkenen
Voor mensen die emotioneel gewond of suïcidaal zijn, worden beschikbare hulpdiensten genoemd zoals Samaritans via 116 123 of e-mail naar [email protected] in het VK. Alternatief kunnen ze contact opnemen met Mind supportlijn op 0300 102 1234 of de NHS via 111.
