De belofte en het beleid van de Amerikaanse regering
De regering onder leiding van Donald Trump heeft zich voorgenomen meer olieboringen uit te voeren, in de overtuiging dat dit zal bijdragen aan energieonafhankelijkheid van het land. Men verwacht dat hiermee nieuwe banen ontstaan en dat de prijzen van benzine zullen dalen. Echter, milieuactivisten waarschuwen dat deze plannen mogelijk zware negatieve effecten op het milieu kunnen hebben, die niet genegeerd kunnen worden.
De plannen voor offshore olieboringen
Op 25 november 2025 presenteerde de Amerikaanse overheid een plan dat gericht is op het openen van federale wateren voor olie- en gaswinning voor de eerste keer in tientallen jaren. Hierbij worden gebieden meegenomen die nog nooit eerder zijn ontwikkeld, inclusief stukken uit water voor de kusten van Californië, Florida en Alaska. In totaal wordt bijna een miljard hectare water aangeboden voor olie- en gaslicenties, wat gelijkstaat aan meer dan de helft van het landoppervlak van de Verenigde Staten.
Contrast met internationale trends en het klimaatbeleid
Terwijl veel landen in het Westen zich inzetten voor het verminderen van het gebruik van fossiele brandstoffen, lijkt de VS zich in de tegenovergestelde richting te bewegen. De Amerikaanse overheid heeft klimaatverandering herhaaldelijk bestempeld als een ‘bedrog’ en een ‘oplichterij’.
Milieuproblemen en lokale impact
Een voorbeeld van de negatieve impact van olieactiviteiten is de grote olieramp in Huntington Beach, Californië, in 2021. Deze ramp leidde tot het afsluiten van een strook van kilometers langs de kust, waarin wilde dieren stierven en het zand vervuild raakte. De surfers en wandelaars op het strand kunnen de olieplatform Esther zien, een kolossale boorinstallatie uit 1965 die in augustus dit jaar zijn productie heeft gestaakt. Op de rig en de omliggende platformen rusten zeeleeuwen en zitten tientallen vogels.
Het belang van het omgaan met natuurlijke hulpbronnen en milieubehoud
Pete Stauffer, hoofd van oceaanbescherming bij de Surfrider Foundation, benadrukt het belang van een schoon en gezond kustmilieu voor Californië. Hij wijst op de waarde van het mariene ecosysteem en stelt dat het veiligstellen van deze omgeving prioriteit moet krijgen. Hij voegt toe dat Californië zichzelf beschouwt als een leidende staat op het gebied van klimaatmaatregelen, mede gevoed door de rampen zoals de olieramp in Santa Barbara in 1969, die leidde tot de moderne milieubeweging.
Voorstanders van meer olieproductie
Voorstanders zoals Johnny Long, een surfer uit Huntington Beach, steunen de plannen zonder aarzeling. Hij verklaart dat het land zoveel mogelijk olie nodig heeft en dat in het ondergrondse reservoir onder de voeten van de inwoners genoeg brandstof ligt. Volgens hem is het essentieel dat deze bronnen worden aangeboord om de gasprijzen te verlagen.
Hij blijft volhouden dat klimaatverandering een ‘bedrog’ is en dringt erop aan dat de oliewinning noodzakelijk is.
Critici en milieubeschermers
Contrair aan deze opvattingen staan personen zoals Linda uit Seal Beach, die zich grote zorgen maakt over de schadelijke effecten op het milieu. Ze waarschuwt dat ongelukjes bij olieboringen onvermijdelijk zijn en dat de schade voor de natuur onomkeerbaar kan zijn. Linda beklemtoont dat de belangen van de regering vooral financieel zijn en niet gericht op milieubescherming.
De internationale context en de reactie van de VS op de klimaattop
Het uitbreiden van aardolieproductie viel samen met de klimaatconferentie van de Verenigde Naties, waar de VS voor het eerst in de geschiedenis geen delegatie stuurde. Critici zien dit als een teken dat de Amerikaanse regering geen rekening houdt met de toekomstige generaties en de wereldwijde milieuproblemen die kunnen voortvloeien uit het beleid van de huidige regering.
